حذف قرمزی چشم در عکس‌

همانطور که ملاحظه می‌کنید ابزاری که اپل برای کاربران خود فراهم کرده است بسیار سریع به بهبود RedEye می‌پردازد. این ابزار از نظر عملکرد بسیار شبیه به فیلترهای عکاسی است و همچنین می‌توان گفت مانند برنامه فیلتر رنگ که بطور معمول در سیستم عامل iOS وجود دارد عمل می‌کند و البته بهترین راه حلی است که اپل برای از بین بردن قرمزی چشم در عکس‌ها ارائه داده تا کاربر با استفاده از آن دیگر نیازی به استفاده از فتوشاپ یا برنامه‌های شخص سوم نداشته باشد.

برای استفاده از ابزار حذف قرمزی چشم, دستگاه اپلی شما باید به iOS 7 یا بالاتر مجهز شده باشد و نیازی به دانلود برنامه‌های اضافی دیگر ندارید. این ویژگی در قسمت ویرایش در برنامه عکس Photo قرار دارد و جدا از اینکه می‌توانید از این ویژگی برای عکس‌های گرفته شده با دوربین آیفون استفاده کنید, امکان استفاده از این ابزار برای هر عکس ذخیره شده در ابزار اپلی را دارید.

مشکل قرمز شدن چشم یا Red Eye زمانی رخ می‌دهد که محیط عکاسی دارای نور شدید باشد یا مقدار نور فلش دوربین به خوبی تنظیم نشده باشد، قرمزی چشم ظاهر نامناسبی را به عکس‌های گرفته شده می‌دهد. با کمک ترفند زیر می‌توانید قرمزی چشم در گجت‌های اپل را از بین ببرید. با زومیت همراه باشید.

برای حذف پدیده Red Eye موارد زیر را به ترتیب اعمال کنید:

1) وارد اپلکیشن Photo شده و عکس مورد نظر خود را که می‌خواهید از نظر قرمزی چشم ترمیم شود را انتخاب کنید.

2) بر روی عکس به آرامی ضربه زده و گزینه‌ی ویرایش (edit) را انتخاب کنید.

3) با توجه به شکل زیر بخشی که مربوط به حذف قرمزی چشم است را انتخاب کنید.

4) پس از ورود به این بخش، بر روی قسمت‌هایی از عکس که RedEye در آن وجود دارد ضربه بزنید.

5) هنگامی که کار ترمیم یا اصلاح عکس تمام شد و شما از نتیجه کار خود راضی بودید گزینه درخواست (apply) را انتخاب کنید تا تغییرات ذخیره شوند.

مرورگر بیت‌تورنت رونمایی شد

در مرورگر بیت‌تورنت کاربران با مشارکت هم و از پهنای باند یکدیگر برای دسترسی به وب استفاده می‌کنند و میزبان اطلاعات خود می‌شوند. در واقع آن‌ها مایل هستند تا کاربران وب‌سایت‌های مورد نظر خود را از طریق پروتوکل بیت‌تورنت انتقال دهند. هر کاربر که از هر صفحه بازدید می‌کند بصورت خودکار آن صفحه را نیز با دیگران به اشتراک می‌گذارد، درست شبیه روشی که برای اشتراک گذاری فایل‌ها در تورنت مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر برای شما هم جالب است تا زودتر این پروژه را آزمایش کنید می‌توانید به صفحه‌ی اختصاصی Project Maelstrom مراجعه کرده و ثبت نام کنید.

بیت‌تورنت به منظور تغییر نحوه‌ی کارکرد وب، مرورگر جدیدی معرفی کرده تا شاید بتواند روش استفاده‌ی کاربران از اینترنت را دستخوش تغییر کند.

مروگر بیت‌تورنت با عنوان Project Maelstrom در حال حاضر تنها بصورت دعوتی در اختیار کاربران قرار گرفته است. در این مرورگر نیز از روش Peer-to-Peer استفاده شده تا کاربر کنترل بیشتری بر اینترنت و اطلاعات خود داشته باشد.

بیت‌تورنت نقطه‌ی شروع ساخت این مرورگر را اینگونه بیان کرده است: «چه اتفاقی رخ می‌داد اگر وب نیز همچون بیت‌تورنت کار کند؟»

بیت‌تورنت امیدوار است Project Maelstorm کمک کند تا اینترنت بصورت باز و آزاد در اختیار کاربران قرار گیرد و آن‌ها بتوانند کنترل کامل بر حریم شخصی خود داشته باشند.

سامسونگ ۱۷ میلیون دلار برای تولید باتری‌های لیتیوم-پلیمر سرمایه گذاری کرده است

سامسونگ وِنچورز، بازوی سرمایه‌گذاری سامسونگ‌، خبر از سرمایه‌گذاری ۱۷ میلیون دلاری در یک کمپانی تولید باتری لیتیوم-پلیمر داد. در کنار سامسونگ دو کمپانی خُسلا ونچورز (Khosla) و جی‌سی‌آر ونچورز (GSR) نیز در کمپانی سیو (Seeo) سرمایه‌گذاری کرده‌اند و میزان سرمایه‌ی آن را به ۴۰.۶ میلیون دلار رسانده‌اند.

سیو اولین کمپانی فعال در زمینه‌ی بهبود مصرف انرژی نیست که سامسونگ ونچورز در آن سرمایه‌گذاری کرده است. اوایل سال جاری میلادی نیز این کمپانی ۳۷ میلیون دلار برای سرمایه‌گذاری در کمپانی Distecj Controls که در زمینه‌ی بهبود مصرف انرژی در ساختمان‌ها فعالیت می‌کند، هزینه کرد. با توجه به فعالیت کمپانی سامسونگ در طیف گسترده‌ای از تولید لوازم الکترونیک، سرمایه‌گذاری در چنین زمینه‌هایی می‌تواند کمک بسیاری به سامسونگ باشد.

 سیو باتری‌های لیتیومی خود را با استفاده از الکترولیت پلیمری غیر آتش‌زا با نام DryLyte تولید می‌کند که بنابر شنیده‌ها، بسیار کم‌خطرتر از باتری‌های لیتیوم-یونی مورد استفاده است. سیو اعلام کرده که باتری‌‌های لیتیوم-پلیمری ساخت این کمپانی سایز کوچک‌تری دارند، با این وجود میزان انرژی تامین شده توسط این باتری‌های با نمونه‌های لیتیوم-یونی برابری می‌کند. شرایط محیطی از قبیل دمای هوای محیط نیز در مورد ظرفیت باتری‌ها تاثیر چندانی ندارد. در حال حاضر سیو در حال تولید باتری‌هایی برای خودروهای الکتریکی و هیبریدی، زیرساخت‌های مخابراتی و دیتاسنترها و همچنین محصولات مصرفی است.

آیا امکان سفر در زمان هست؟

در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله‌ی Physical Review Letters منتشر شد گروهی از فیزیکدانان نظری برجسته‌ی دنیا نظریه‌ی پیکان زمان را بررسی کردند، مفهومی که به حرکت رو به جلوی زمان اشاره می‌کند و چگونگی اعمال شدن این موضوع در شرایط متنوع فیزیکی را مورد بحث قرار می‌دهد.

رایان کامینز در رمان علمی تخیلی دختری در اتم طلایی می‌نویسد {زمان است که همه چیز را از یک‌باره اتفاق افتادن حفظ می‌کند} اما چگونه زمان مانع از اتفاق افتادن یکباره‌ی همه چیز می‌شود؟ چه مکانیزمی باعث حرکت رو به جلوی زمان می‌شود اما نه رو به گذشته؟ همراه زومیت باشید.

امکان سفر زمان از طریق کرم چاله‌ها

به طور سنتی فرضیه‌ی گذشت زمان با تغییرات آشفتگی توضیح داده می‌شود به این صورت که هر سیستمی ابتدا با آنتروپی پایین شروع می‌شود و سپس بر اثر تغییرات ترمودینامیکی آنتروپی آن افزایش پیدا می‌کند، به طور خلاصه در گذشته آنتروپی پایین بوده و در آینده آنتروپی بالا خواهد بود، این مفهومی است که به نام عدم تقارن آنتروپی نیز شناخته می‌شود. در تجربه‌های روزمره می‌توانیم بسیاری از این افزایش آنتروپی‌ها را ببینیم مانند ذوب شدن یخ و یا پر شدن بو یا گازها در محیط اتاق. اگر این قانون را در مقیاس جهانی اعمال کنیم باید فرض کنیم پایین‌ترین نقطه‌ی آنتروپی جهان هنگام بیگ بنگ بوده است و پس از آن با افزایش آنتروپی، جهان گسترش یافته است. زمان ذاتاً از هنگامی که انفجار بزرگ صورت می‌گیرد آغاز خواهد شد. اما چند مشکل در مورد این ایده وجود دارد.

چه چیز باعث انبساط جهان می‌شود؟

چند لحظه پس از انفجار بزرگ، جهان چیزی جز ذراتی بسیار بسیار گرم نبود که به سرعت به اطراف پراکنده شده؛ اما به مرور زمان این ذرات کهن سرد شده و بر اثر گرانش روی هم جمع شده و ابرهایی از گازهای سرد را به وجود آوردند تا ستارگان و سیارات از میان آن‌ها زاده شوند، پس از آن مواد پیچیده‌تر از شیمی آلی به وجود آمدند تا جایی که در نهایت به ظهور زندگی و انسان متفکر منجر شد، بنابراین در مقیاس جهانی آنتروپی کاهش یافته است و زمان باید رو به عقب حرکت می‌کرد! فلاویو مرکاتی از موسسه‌ی تحقیقاتی فیزیک نظری انتاریوی کانادا اینگونه توضیح می‌دهد:

آنتروپی کمیتی فیزیکی است و مانند انرژی و درجه حرارت به مقیاسی برای سنجش نیاز دارد. آنتروپی زیر سیستم‌های جهان مانند سیارات و کهکشان‌ها را می‌توان با توجه به وضعیت کل جهان به دست آورد اما چون چیزی بزرگ‌تر از کل جهان وجود ندارد و تمام دنیا را نمی‌توانیم در قاب دیگری جای دهیم، تعریفی برای آنتروپی کل جهان نمی‌توانیم ارائه دهیم.

پس اگر آنتروپی کل جهان غیر قابل سنجش است چه چیزی زمان را به سوی جلو حرکت می‌دهد؟

آیا سفر در زمان ممکن است؟

مقاله‌ی مرتبط:

• ۱۰ مورد از عجیب‌ترین رازهای فضا

هر راه حلی که بر مبنای شکل‌گیری جهان مبتنی بر نیروی گرانش ارائه می‌شود در ابتدا به مرحله‌ای اشاره می‌کند که جهان مملو از ماده و انرژی بدون ساختار و هرج و مرج کامل بوده است، چیزی که به نام سوپ پلاسما می‌شناسیم و پس زمینه‌ی مایکروویو کیهانی که امروز از تمام جهات توسط تلسکوپ‌های رادیویی ما گرفته می‌شوند در این زمان به وجود آمده‌اند. پس از آن با افزایش زمان نیروی جاذبه باعث کاهش انتروپی و ساختن سازه‌هایی که امروز به شکل کهکشان‌ها و ستاره‌‌ها می‌بینیم شده است. در این سازه‌ها زیر سیستم‌هایی با آنتروپی کم به وجود آمده‌اند که نگرش کلاسیک ما را از قوانین ترمودینامیک شکل داده‌اند. در درک زمینی ما از ترمودینامیک با‌گذشت زمان آنتروپی افزایش می‌یابد اما اگر از دید جهانی به این قضیه نگاه کنیم افزایش پیچیدگی همواره بر آنتروپی غالب بوده است. فلاویو مرکاتی می‌گوید:

پیچیدگی ساختار جهان در حال افزایش است، در روندی غیر قابل بازگشت کهکشان‌های بزرگ از هم جدا می‌شوند و میان آن‌ها فضاهای خالی به وجود می‌آید، کهکشان‌هایی که در گذشته‌های دور همه از یک منبع زاده شده بودند. ما حدس می‌زنیم درک انسان از زمان، نتیجه‌ی یک قانون و آن افزایش غیر قابل برگشت پیچیدگی در جهان است.

قدم بعدی در این تحقیقات جستجو برای یافتن شواهد تجربی است، چیزی که بتواند از این نظریه به خوبی پشتیبانی کند. مرکاتی می‌گوید:

ما هنوز نمی‌دانیم آیا واقعاً چنین نشانه‌هایی وجود دارند یا خیر، اما می‌دانیم چه نوع از آزمایش‌هایی می‌تواند شانس یافته شدن مدارکی برای تأیید ایده‌ی ما را داشته باشند، این مشاهدات کیهانی خواهند بود.

آیا گرانش جهان ما را شکل داده است؟

فلاویو مرکاتی در مورد نوع آزمایش‌هایش صحبتی نمی‌کند پس برای یافتن نتیجه‌ی آن‌ها هنوز باید صبر کنیم. اگر گذشت زمان نتیجه‌ی افزایش یک طرفه‌ی پیچیدگی باشد نباید انتظار داشته باشیم که شاید بتوان در زمان به سوی عقب حرکت کرد، اما آیا سرعت بخشیدن به این گذشت زمان امکان نخواهد داشت؟ آیا نمی‌توانیم سفری بدون بازگشت به آینده داشته باشیم؟

پیچیدگی مقداری بی بعد است و در ساده‌ترین شکل توضیح می‌دهد که یک سیستم چقدر پیچیده دارد، بنابراین اگر کسی به جهان ما نگاه کند پیچیدگی مستقیماً با زمان در ارتباط خواهد بود؛ هرچه زمان بیشتری بگذرد جهان ساختار پیچیده‌تری به خود خواهد گرفت. اما سؤالی مطرح می‌شود و آن این است که چه چیزی باعث شده جهان ما در اولین مرحله، پیچیدگی کمی داشته باشد اما به مرور به سمت ایجاد ساختار‌های پیچیده حرکت کند؟ برای جواب این سؤال فلاویو مرکاتی و همکارانش نرم افزاری کامپیوتری برای شبیه سازی ذرات جهان طراحی کرده‌اند، آن‌ها متوجه شدند مهم نیست که چقدر این شبیه ساز اجرا می‌شود و برای چه مدتی شبیه‌ساز روشن بماند، پیچیدگی جهان همواره در حال افزایش خواهد بود و هرگز باگذشت زمان کاهش نمی‌یابد. هنگام انفجار بزرگ، جهان در کمترین پیچیدگی ممکن بوده است (سوپی گرم از ذرات بی‌نظم و انرژی خالص که به نام سوپ پلاسما شناخته می‌شود) و سپس با سرد شدن این گازها و شکل‌گیری ستاره‌ها و سیارات بر اثر نیروی گرانش، جهان به طور اجتناب‌ناپذیری پیچیده‌تر شده و گرانش همان نیروی محرکه برای افزایش این پیچیدگی بوده است.

!!:: ثبت تصویر نور با نرخ 100 میلیارد فریم در ثانیه ::!!

یک دوربین با نرخ ۱۲۰ تا ۲۴۰ فریم در ثانیه برای ثبت برخورد یک قطره آب با سطح کافی است. برای ثبت تصاویر سوژه‌هایی که سرعت حرکت بیشتری دارند، دوربین‌های صنعتی با قابلیت ثبت ده هزار فریم در ثانیه تولید شده‌اند. اما این توانایی نیز برای ثبت تصاویر سوژه‌‌هایی که سرعت بی‌نهایت زیادی دارند، بسیار کم است. براساس اطلاعات منتشر شده توسط Nature، چنین سوژه‌هایی نیازمند دوربینی با قابلیت ثبت ۱۰۰ میلیارد فریم در ثانیه هستند.

بالاترین نرخ ثبت تصاویر ویدئویی برای تماشای یک صحنه با تمام جزئیات در فاصله‌ی پلک زدن بصورت استاندارد ۱۲۰ تا ۲۴۰ فریم در ثانیه است، اما در صورتی که سوژه‌ی مورد نظر یک شی با سرعت بسیار زیاد باشد، پس نیاز به یک دوربین با نرخ ثبت فریم بالا است. کارشناسان موفق به ثبت تصاویر نور با نرخ ۱۰۰ میلیارد فریم در ثانیه شدند.

با استفاده از فناوری «عکسبرداری فشرده‌ی فوق سریع» که به اختصار CUP نام گرفته، محققان در دانشگاه واشنگتن، موفق به ثبت تصویر نور شده‌اند. در روش جدید فناوری مورد استفاده در دوربین‌های موسوم به Streak Camera یا دوربین‌های سریع بهبود یافته است. دوربین‌های سریع، رگه‌رگه یا خط خط کننده به نوعی از دوربین اطلاق می‌شود که برای اندازه‌گیری تغییرات شدت پالس نوری بر حسب زمان مورد استفاده قرار می‌‌گیرند. پالس نور از طریق یک شکاف باریک در یک جهت وارد دستگاه می‌شود. سپس نور در جهت عمودی منحرف می‌شود، به طوری که فوتونی که اول می‌رسد در مقایسه با فوتونی که بعداً می‌رسد در جای متفاوتی به آشکارساز برخورد می‌کند. تصویر نهایی رگه‌هایی از نور را تشکیل می‌دهد، از روی این رگه‌ها یا خط‌ها می‌توان به طول پالس و سایر خواص زمانی پالس پی برد. در روش CUP، برخلاف متد متعارف استفاده از این دوربین‌ها، از دو بعد برای ثبت تصویر نور استفاده شده است. برای مثال در ویدئو زیر می‌بینید که یک پالس لیزر با برخورد به آیینه در هزاران پیکو ثانیه منعکس می‌شود.